Huilend door Angkor Wat!

Vroeg moesten we uit bed voor de 5 uur durende boottocht over de Mekong richting Cambodja.
Samen met een groep Roemeniërs en een handvol andere toeristen stapten we met reddingsvest in een klein, overladen bootje richting Phnom Penh.
Vanaf het eerste moment lagen we al in de clinch met deze maffia uitziende mensen.
Je hebt dat ooit dat je bij de eerste blik een negatieve kijk hebt op bepaalde personen.......nu......wij voelden dit hier heel erg.
Pffff!....... de scène van de Titanic zag ik al helemaal voor me, en moest er hier iets gebeuren dan waren het zij het die ons meteen uit de boot Jatsen.

De Mekong was gelukkig rustig, er was niet veel vrachtverkeer af en toe passeerde ons een oud roestig vrachtschip en na een dikke uur kwamen we bij de eerste drijvende grenspost, iedereen uit de boot voor een uitreisstempel van Vietnam. De 2 drijvende grenspost was waar we onze VISA voor Cambodja moesten kopen.
Hier kregen we het weer aan de stok met 2 andere toeristen. Zo, nu maakten we bij een zinkend schip helemaal geen kans meer.
Maar we vonden het alles bij alles een boeiende belevenis, en we genoten gezellig met zijn 2tjes gedistantieerd van de rest.
Aangekomen in Phnom Penh! Normaal hadden wie hier 2 overnachtingen gepland maar door ons rustpauze laten we dit nu links liggen, jammer of niet? We zullen het niet weten.
We werden snel uit de boot gehaald in tuk tuk geduwd en naar busstation gebracht voor een 7uur durende tocht naar Siem Reap.
Maar.....hier geen bus te bespeuren richting Siem Reap, ik wist dat we de Mekong Express hadden gevraagd om te reserveren maar blijkbaar vertrok die in een ander busstation om 15.30 en het was inmiddels al 14.00 uur. Dus niet treuzelen en onmiddellijk tuk tuk genomen naar het andere station. Hier aangekomen vertelde ze ons dat de tickets niet geldig waren voor deze maatschappij.
Nu, je wil het niet horen, maar mijn entree was hier niet van de mooiste kant. Even daarna las ik in de trotter bij zeden en gewoontes van nooit je zelfbeheersing te verliezen, sorry ........ maar Ik kan het niet meer terug draaien. Dus opnieuw betaald, ingestapt en dan begon de conducteur rond te bellen met gevolg: De dag nadien kwamen ze het geld van de tickets terugbrengen.
Eerlijke mensen die Cambodjanen!
Ocharme en ze hebben al hun hele leven oorlog en geweld gekend, altijd door alle buurlanden en grote spelers onderdrukt geweest. Hier heerst pas rust en vrede sedert 2009.
Iedereen van jullie zal weleens hebben gehoord over de gruweldaden van de Rode Khmer.
Van 1975 tot 1979 was de Rode Khmer hier aan de macht onder leiding van dictator Pol Pot deze wou hier een communistische landbouw staat maken waar iedereen 7 dagen per week 12 a 14 per dag op het land moest werken. Ook gedwongen huwelijken, Jongens en meisjes zetten ze in rijen tegenover mekaar en moesten trouwen met degene die zich aan de overkant bevond. Alle intellectuele zoals artsen, dokters, advocaten, leerkrachten werden op gruwelijke wijzen afgeslacht. Eveneens mensen die een bril droegen of een boek in huis hadden, jongens met lange haren en om kogels te sparen voerden ze de ergste martelingen uit met de dood tot gevolg. Om mijn verhaal niet triestig te maken bespaar ik jullie de details.
Je kon deze folterkamers en massa graven bezoeken in Phnom Penh daarom dat we besloten om hier geen stop te houden. We hebben ondertussen al veel armoede gezien. Ook na mijn bezoek aan Auswitch enkele jaren geleden wist ik hoe triestig je, je de volgende dagen gaat voelen.
2 miljoen van de 7 miljoen inwoners zijn onder leiding van Pol Pot vermoord.
In 1997 is Pol Pot veroordeelt en in 1998 In duistere omstandigheden overleden.

Cambodja is een heel arm land, de mensen wonen er in armzalige paalwoningen vaak zonder verlichting of enig comfort. Er lopen hier vele straatkinderen, ze spreken vaak een mondje Engels! Kinderprostitutie komt hier regelmatig voor. Onlangs is in Belgie een man veroordeelt voor 19 jaar gevangenis straf. Deze is alsnog nog kunnen vluchten naar Siem Reap, en hier bevinden we ons nu. Je ziet hier veel westerse mannen, we zijn er meteen achter waarom natuurlijk.....bah.....walgelijk......ik zou er zo op af kunnen stappen.

En ....nu.....het .... Het hoogtepunt...... Van onze reis!!!

ANGKOR WAT !!!

De grootste religieuze bouwwerf ter wereld, een immens groot gebied met 287 tempels met als meest bekende Angkor Wat en Angkor Thom.
We kochten een toegangskaart voor 3 dagen en huurden een tuk tuk met chauffeur eveneens voor 3 dagen.
De eerste dag deden we het kleine circuit en de volgende het grote circuit, daarna keerden we de derde dag terug om het beste nog eens opnieuw te bezichtigen.
In het hotel lieten ze horen dat we de tempels niet in korte broek mochten bezoeken, wat dan? Gelukkig had ik nog een mooie dunne satijnen pyama bij, dus sjaaltje erop en in Pyjama op inspectie.
We begonnen bij Angkor Wat, mr. Run zette ons af aan de ingang, het was er druk, heel druk, heel veel Aziaten. We liepen over de brug en net toen we dachten dat we het gezien hadden ben je nog maar bij de ingangspoort.

Hier doorheen liepen de tranen over mijn wangen
Zo.......adembenemend ......mooi!
Mijn woordenschat is te eenvoudig om dit te verwoorden.
Dus.....huilend in pyjama door Angkor Wat!

Een immens complex, bijna iedere steen is uitgekapt met motieven van goden, olifanten, draken, dansers etc....50000 man en kuddes olifanten hebben immers 37 jaar enkel en alleen aan deze heilige stad gewerkt.

Daarna reden we verder naar naar Angkor Thom, aan de inkombrug stonden 54 mega grote beelden. In het midden lag de Banyan met 54 torens en op elke toren 4 gezichten uitgebeiteld in steen.
Dus in totaal keken ons hier 216 geheimzinnige gezichten vanuit de hoogte aan.

We bezochten Ta Prohm ( of de Angelina Jolie tempel ) waar de film Indiana Jones is opgenomen. Helemaal overwoekerd door de Kapokboom. De wortels van deze boom lijken wel wurgslangen voor de beelden, de takken groeien door de vensters en poorten. Heel apart om te zien.

Overal bij het verlaten van de tempels spreken ons schaars gekleden kinderen aan om iets te kopen. We kunnen natuurlijk niet van iedereen kopen, en ook omdat ze ons gewaarschuwd hadden het niet te doen, want zo hou je de kinderen trouwens uit de school.
Af en toe gaf ik wat ballonnen of jojo's die ik van thuis had meegenomen.

We bezochten nog vele tempels de ene al mooier dan de andere.
Maar nog nooit hadden we zoiets moois gezien!

Van Siem Reap reden we met een minibus in 8uurtjes naar Bangkok. Eenmaal over de Thaise grens leek het meteen of we ons op Europesche wegen bevonden.
De levenstandaard is hier in geen enkel opzicht te vergelijken met de buurlanden, hier zijn het luxe auto ipv. Scooters.
Aangekomen in Bangkok kropen we snel onder de douche en namen we een taxi naar MBK een groot winkelcentrum waar je echt alles van echt tot fake kan kopen. De nep iPhones liggen onder de toonbank en de echte in de vitrine. Horloges, camera's, computers, tablets, goud etc....kwestie van wakker blijven en beter niks kopen want bedot ben je hier altijd. We vroegen voor een horloge van een bepaald merk en kregen te horen dat we over 2 dagen terug moesten komen want de politie was aan het controlen.
We wisten deze locatie van dat Nederlands stel en natuurlijk wilden wij dat eens zien, daarom deze stopover in Bangkok.
Voor de rest hebben we hier niet veel gezien, enkel wandelden we die avond nog eens langs de bekende Khaosam Road waar het bruist van het nachtleven, maar dit was echt niks voor ons. Brrrr...... . Trouwens 10 jaar geleden hadden we Bangkok al eens bezocht en we merkten al meteen dat de vriendelijkHeid met 70% is gedaald. Maar al bij al is het een fantastische stad waar veel te beleven valt.

Maar.....het strand lonkt.....'

En nu zijn we ons hier aan het verwennen in een chique resort waar we ook nog een upgrade hebben gekregen naar een prachtige duplex suite. Als Paul hier in zijn hagelwitte badjas door suite loopt voel ik Richard Gere heel nabij. Voor de eerste keer pakken we ook onze valiezen eens uit.

We hebben veel meegemaakt met vele leuke en ook soms minder leuke momenten.

Er zullen dingen zijn die we gaan missen: De vriendelijkheid van de Aziaten, vooral de Vietnamezen staken er bovenuit zo puur en lief, het lekkere eten, de versgeperste fruitshakes, de zon, de babbels met de vele toeristen, nooit voelde je je alleen uitgezonderd in het maffia bootje.

Ook dingen die we niet gaan missen? Het vroeg opstaan, de roekeloze busritten, de vuile troep langs de wegen, altijd in dezelfde outfit rondlopen, de armoede, het dierenleed, de toiletten, de omeletten bij het ontbijt, eindelijk eens een lekker stukje kaas.

Bij thuiskomst zullen we zeker een wierookstokje branden voor onze goede geesten te bedanken en natuurlijk ook eentje voor jullie.

TOT ZIENS,

Paul en Anita