Rainbow Nation
Blijf op de hoogte en volg Paul-Anita
27 November 2014 | Zuid-Afrika, Kaapsehoop
Liefste vrienden voor de allerlaatste keer start ik mijn pc op en begin aan ons laatste verhaal.
Zoals altijd begint onze dag hier vroeg, om 7.30 uur zitten we weer gepakt en gezakt in de auto richting Kaapstad.
We besluiten om eerst langs “Vergelegen” een van de oudste Wine Estate van Zuid-Afrika te rijden.
Dit was de enige wijn boerderij die Queen Elisabeth bezocht tijdens haar bezoek aan ZA.
Na weer een controle Point met de nodige paperassen kwamen we op een prachtig onderhouden landgoed met schitterende historische Kaaps Hollandse huizen, zeer oude bomen en mooi aangelegde tuinen.
Het deed me wat denken aan Versailles.
Nog maar 9.30 in de ochtend en toch worden we al gevraagd voor een wijnproeverij maar hier paste we toch maar voor.
Van hieruit reden we het rondje Kaaps Schiereiland. Onderweg passeerden we verschillende leuke strandplekken, waar surfers ijverig bezig waren te jumpen op de golven van de Stille Oceaan. Ergens had ik gelezen dat Agatha Christie in haar jonge jaren hier ook kwam om te surfen.
Agatha en jong? Zwijg stil van surfen, een eigen huis is nog geloofwaardig!
Toch beetje beangstigend, te weten dat de witte haaien hier regelmatig slachtoffers maken.
Het grote probleem is, en zal nog erger worden, dat je hier de mogelijk hebt om in stalen kooien met zuurstofflessen naar beneden gelaten kunt worden om zo haaien te spotten.
Ze gooien vervolgens stukken vlees als lokaas en…. Ja, bij veel geluk zit je gekluisterd tussen de haaien.
Hoe gek mag het zijn!
Toch een beetje verontrustend? Niet?
In Boulders beach zagen we een kolonie pinguïns, leuk en lief! Ze zwemmen zo grappig met hun kopje sierlijk omhoog.
We passeerden nog enkele luxueuze badplaatsen.
Afrika is ver weg!
Dat hadden we ondertussen al door!
We reden ook Chapman’s Peak, Een smalle 11km bochtige weg die door slaven uit de rotsen is gekapt.
Boven ons torenden steile bergen, onder ons glinsterde de Atlantische Oceaan. Na elke scherpe bocht wachtte weer een ander schitterend uitzicht.
Stilaan kwam de Tafelberg in zicht, een immense grote tafel, hij domineert de hele stad.
We hadden een fijne studio, in een heel groot appartementen complex.
Omdat het al laat was, snel douchen en op zoek naar een leuk restaurant.
We werden uitvoerig ingelicht dat we in de buurt van het hotel moesten blijven enkel 500 meter naar rechts en niet naar links? Veiligheid!!!
Nog geen voet op straat of het begon al: “Sir, madame, I ask no money, but you want to buy some milk änd food for my child”.
Pfff…….
Hier hadden we natuurlijk totaal geen zin in!
De dag nadien namen we aan het prestigieuze Waterfront aan de Nelson Mandela terminal de boot naar Robben eiland.
Iedereen zal wel weten dat de recent overleden Nelson Mandela 18 jaar van in totaal 27 jaar gevangenschap doorbracht op Robbeneiland.
Aangekomen op Robbeneiland, werden we in haast militairen stijl in gereedstaande bussen geladen. Vanuit deze bus werden we eerst rondgeleid over het eiland. Op het eiland wonen nog enkele oud-gevangenen met hun families. Het zijn nu deze die hier de rondleidingen in de gevangenis geven.. We zien de kalkmijn waar de meeste gevangenen, als ook Mandela oogschade hebben opgelopen door het felle licht.
Na de rondleiding met de bus werden we dan ook door een sympathieke oud-gevangene, die hier 5 jaar had gezeten rondgeleid. We komen langs de piepkleine cel waar “Madiba zijn dagen sleet, enkele een matje op de grond en een wc emmer, niets doet vermoeden dat een van de grootste mensen ter wereld hier vele jaren doorbracht.
Bijzonder indrukwekkend!
Een bezoek aan Robbeneiland maakt je stil, je denkt na, over het apartheidsregime. Zwarte bladzijden in de geschiedenis, maar ook over de kracht van verzoening en vergeving, de boodschap waarmee Nelson Mandela Zuid-Afrika veranderde en de wereld veroverde.
Hij noemde zijn land "the Rainbow Nation": een land waarin, zoals in een regenboog, alle Zuid-Afrikanen vredig naast elkaar zouden leven.
Blank en zwart leeft hier nu vreedzaam langs elkaar, hoewel het toch maar enkel de blanken zijn die van het leven genieten.
Wat deze man betekend en zal blijven betekenen voor zijn volk dat begrijp ik nu pas.
Bijna vier weken vakantie….het klinkt zo lang. Voor ons is het om gevlogen, maar dat het al eind november is een raar gevoel, bijna Kerst, gezellig!!!
We zijn vele ervaringen en mooie herinneringen rijker.
Gelukkig hebben we de foto”s, waar we de volgende maanden vaak van zullen genieten.
Maar zo mooi als wij het hebben ervaren is niet vast te leggen.
Ook dank aan jullie, voor jullie reacties, dat maakte het voor ons extra leuk om onze verslagen te schrijven.
Special dank aan Hilde en dochters, aan Petra, voor de goede opvang van ons Donnake,
Eind goed al goed!
Zuid-Afrika…. Dankie
Zoals altijd begint onze dag hier vroeg, om 7.30 uur zitten we weer gepakt en gezakt in de auto richting Kaapstad.
We besluiten om eerst langs “Vergelegen” een van de oudste Wine Estate van Zuid-Afrika te rijden.
Dit was de enige wijn boerderij die Queen Elisabeth bezocht tijdens haar bezoek aan ZA.
Na weer een controle Point met de nodige paperassen kwamen we op een prachtig onderhouden landgoed met schitterende historische Kaaps Hollandse huizen, zeer oude bomen en mooi aangelegde tuinen.
Het deed me wat denken aan Versailles.
Nog maar 9.30 in de ochtend en toch worden we al gevraagd voor een wijnproeverij maar hier paste we toch maar voor.
Van hieruit reden we het rondje Kaaps Schiereiland. Onderweg passeerden we verschillende leuke strandplekken, waar surfers ijverig bezig waren te jumpen op de golven van de Stille Oceaan. Ergens had ik gelezen dat Agatha Christie in haar jonge jaren hier ook kwam om te surfen.
Agatha en jong? Zwijg stil van surfen, een eigen huis is nog geloofwaardig!
Toch beetje beangstigend, te weten dat de witte haaien hier regelmatig slachtoffers maken.
Het grote probleem is, en zal nog erger worden, dat je hier de mogelijk hebt om in stalen kooien met zuurstofflessen naar beneden gelaten kunt worden om zo haaien te spotten.
Ze gooien vervolgens stukken vlees als lokaas en…. Ja, bij veel geluk zit je gekluisterd tussen de haaien.
Hoe gek mag het zijn!
Toch een beetje verontrustend? Niet?
In Boulders beach zagen we een kolonie pinguïns, leuk en lief! Ze zwemmen zo grappig met hun kopje sierlijk omhoog.
We passeerden nog enkele luxueuze badplaatsen.
Afrika is ver weg!
Dat hadden we ondertussen al door!
We reden ook Chapman’s Peak, Een smalle 11km bochtige weg die door slaven uit de rotsen is gekapt.
Boven ons torenden steile bergen, onder ons glinsterde de Atlantische Oceaan. Na elke scherpe bocht wachtte weer een ander schitterend uitzicht.
Stilaan kwam de Tafelberg in zicht, een immense grote tafel, hij domineert de hele stad.
We hadden een fijne studio, in een heel groot appartementen complex.
Omdat het al laat was, snel douchen en op zoek naar een leuk restaurant.
We werden uitvoerig ingelicht dat we in de buurt van het hotel moesten blijven enkel 500 meter naar rechts en niet naar links? Veiligheid!!!
Nog geen voet op straat of het begon al: “Sir, madame, I ask no money, but you want to buy some milk änd food for my child”.
Pfff…….
Hier hadden we natuurlijk totaal geen zin in!
De dag nadien namen we aan het prestigieuze Waterfront aan de Nelson Mandela terminal de boot naar Robben eiland.
Iedereen zal wel weten dat de recent overleden Nelson Mandela 18 jaar van in totaal 27 jaar gevangenschap doorbracht op Robbeneiland.
Aangekomen op Robbeneiland, werden we in haast militairen stijl in gereedstaande bussen geladen. Vanuit deze bus werden we eerst rondgeleid over het eiland. Op het eiland wonen nog enkele oud-gevangenen met hun families. Het zijn nu deze die hier de rondleidingen in de gevangenis geven.. We zien de kalkmijn waar de meeste gevangenen, als ook Mandela oogschade hebben opgelopen door het felle licht.
Na de rondleiding met de bus werden we dan ook door een sympathieke oud-gevangene, die hier 5 jaar had gezeten rondgeleid. We komen langs de piepkleine cel waar “Madiba zijn dagen sleet, enkele een matje op de grond en een wc emmer, niets doet vermoeden dat een van de grootste mensen ter wereld hier vele jaren doorbracht.
Bijzonder indrukwekkend!
Een bezoek aan Robbeneiland maakt je stil, je denkt na, over het apartheidsregime. Zwarte bladzijden in de geschiedenis, maar ook over de kracht van verzoening en vergeving, de boodschap waarmee Nelson Mandela Zuid-Afrika veranderde en de wereld veroverde.
Hij noemde zijn land "the Rainbow Nation": een land waarin, zoals in een regenboog, alle Zuid-Afrikanen vredig naast elkaar zouden leven.
Blank en zwart leeft hier nu vreedzaam langs elkaar, hoewel het toch maar enkel de blanken zijn die van het leven genieten.
Wat deze man betekend en zal blijven betekenen voor zijn volk dat begrijp ik nu pas.
Bijna vier weken vakantie….het klinkt zo lang. Voor ons is het om gevlogen, maar dat het al eind november is een raar gevoel, bijna Kerst, gezellig!!!
We zijn vele ervaringen en mooie herinneringen rijker.
Gelukkig hebben we de foto”s, waar we de volgende maanden vaak van zullen genieten.
Maar zo mooi als wij het hebben ervaren is niet vast te leggen.
Ook dank aan jullie, voor jullie reacties, dat maakte het voor ons extra leuk om onze verslagen te schrijven.
Special dank aan Hilde en dochters, aan Petra, voor de goede opvang van ons Donnake,
Eind goed al goed!
Zuid-Afrika…. Dankie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
