De parel van Indochina!

Brussel-Hanoi

Opnieuw zijn we op pad en reden genoeg om aan een nieuw reisverhaal te beginnen.
De keuze lag deze keer bij Paul. Hij wou graag naar Azie maar waar?
Aangezien we natuur en cultuur belangrijk vinden en niet in het regenseizoen willen belanden kiezen we voor Vietnam.
De Vietnam oorlog is immers nog niet zolang geleden.
De beelden op tv gedurende mijn jeugd kan ik me nog herinneren.
We besluiten om ons reis te starten in Hanoi ( Noord Vietnam ) dit omwille het weer. Hier is het rond deze periode koud en regenachtig.
Van hier reizen we stapsgewijs naar Ho Chi Minh het vroegere Saigon.
Vanaf daar willen we via de Mekong naar Cambodja met als hoogtepunt van onze de reis, de tempel Angkor Watt.
Als je eenmaal de Machu Pichu hebt gezien dan ben je nieuwsgierig naar meer van die mysterieuze plaatsen vandaar..........
Als eindpunt Bangkok om de terugvlucht.

Zoals altijd brengt mijn broertje ons weer veilig en wel naar Zaventem.
We vliegen met Qatar airlines naar Doha om vanaf hier verder te vliegen naar Bangkok en met een heeeele lange tussenstop (6uur) aan te komen in Hanoi.

Het begint al goed voor ons zitten er een jong Vlaams-Vietnamees koppel met 2 super lieve kinderen die in Hanoi hun toekomst gaan uitbouwen.
Na een korte kennismaking stellen ze voor om ons rond te leiden in Hanoi.
Klinkt goed!
Ze hadden ongelooflijk veel bagage bij en omdat het te duur was om deze allemaal als ruim bagage in te checken besloten ze om deze mee in het vliegtuig te nemen. Na wat heen en weer gebabbel vroegen ze of wij ze wilden helpen met het dragen van bagage.
Als brave burgers stemden we hierin toe.
Dus Paul en ik kwamen als muilezels uit het vliegtuig, terwijl we zelf bang waren om een truitje meer mee te nemen.
Alles verliep goed tot ze bij de laatste stop in Bangkok ; waar ze ons vroegen om te tekenen dat wij eigenaar waren van de bagage.
We lieten verstaan dat we hier niet mee instemden en jammer genoeg begrepen ze onze houding niet. Resultaat de vriendschap was onmiddellijk over, erg jammer.
Hebben we trouwens al niet genoeg films over dit onderWerp gezien?

Doodmoe kwamen we na 30 uur in Hanoi aan.
Snel visum regelen, taxi zoeken en naar hotel.
Het was koud en regenachtig niet de ideale omstandigheden maar hier wisten we van.

Ons hotel lag midden in de oude Chinese wijk en was mooi en zuiver.
Een meevaller!

Hanoi beschrijven is moeilijk, heel moeilijk, dat moet je letterlijk beleven.
Het is hier een ongelooflijke georganiseerde chaos. Honderden, duizenden motors, scooters, fietsers, riksja's , taxi's scheren hier over de weg.
Dan heb je ook nog de vrouwen met een stok over hun schouder met voor en achter manden waarin hun koopwaar ligt en die huppelend verder lopen.
Oversteken is hier ook geen lachertje....kijken, doorlopen en zeker niet twijfelen anders ben je eraan voor de moeite.

Het leven speelt zich hier volledig op straat af.
De trottoirs zijn letterlijk bezaaid met kookstellen, kleine camping vuurtjes en mini plastiek krukjes, de 1 maakt soep, de ander noedels, rijst gerechten, loempia's, wokt groenten, koffie met yoghurt, thee werkelijk van alles.
Streetfood van Hanoi is hot, zelfs bij toeristen, toch wij passen hiervoor.
Je ziet hier de kappers op straat, zelfs vrouwen laten op straat hun haren verven.
Het leven speelt zich hier volledig op straat af.

We bezochten de vele bezienswaardigheden.
De uitsteker was de tempel van de literatuur, een bouwwerk uit het jaar 1070 wat dienst deed als opleidingscentrum voor de mandarijnen.
We bezochten het Ho Chi Minh-museum, het mausoleum waar Ho Chi Minh gebalsemd is, een groot statisch complex omgeven door een even groot plein. Het doet denken aan de tijd van het communisme.
Verder....Het presidentieel paleis, Hoan Kiem meer, de 36 straatjes met elk hun eigen handel, het ene met zijde, het andere met knopen en ritsen, het andere met ijzerwaren, goud, straatje met altaartjes, lampionnen, straatjes met enkel papierwaren, oude elektronica etc...

Paul had deze keer alles voorbereid, heerlijk verstand op nul en volgen.

Kort gezegd:
Hanoi is niet the place to be, maar het laat alleszins een diepe indruk achter.
Als je hier reden zou hebben om te huilen is het van emotie over de vriendelijkheid van de mensen.
Het gezegde : Je krijgt wat je geeft, ervaren we hier werkelijk, je hebt hier geen enkel punt om je op te winden tussen al deze lieve mensen.

Vanuit Hanoi maken we een daguitstap naar Halong Bay. Deze mooie baai is gelegen in de golf van Tonkin en is omringt door een Karstgebergte. Staat ook op Unesco werelderfgoed. We maakten hier een boottocht. Je ziet hier nog veel van die oude Chinese schepen met mooie rode zeilen. De rotsen steken op vele plaatsen torenhoog boven het water uit.
We bezochten ook een grot zeker 3x de Sacre Coeur.
Jammer genoeg was het deprimerend weer, alles leek mysterieus hoewel bij een zonnige dag had het er veel mooier uitgezien.

Op dit ogenblik zitten we in de nachttrein naar Sapa, helemaal in het noorden vlak bij de Chinese grens.
Hier gaan we een trekking doen.
Meer nieuws volgt.
Ene dikke knuffel van Paul en mij.