Happy New-Year! - Reisverslag uit Hội An, Vietnam van Paul-Anita Hermans - WaarBenJij.nu Happy New-Year! - Reisverslag uit Hội An, Vietnam van Paul-Anita Hermans - WaarBenJij.nu

Happy New-Year!

Blijf op de hoogte en volg Paul-Anita

12 Februari 2016 | Vietnam, Hội An


Bedankt voor de lieve reacties. Altijd leuk omiets van het thuisfront te vernemen.
Hoog boven de de wolken kregen we de eerste keer te zon te zien, maar geen gezeur.
In een uurtje landen we veilig en wel in Hué. We deelden een taxi met een ander koppel en op naar het hotel.
'S avonds tijdens het eten leerden we een leuk Vlaams koppel kennen. Toevallig logeerden we in het zelfde hotel.

Hue was de keizer/koning stad, gelegen aan de Parfum Rivier en is weliswaar de interessantste stad van Vietnam.

Aan de noordelijke oever van de Rivier ligt een grote citadel met 4 versierde toegangspoorten, volledig omgeven door een brede gracht, de omwalling is 2,5 km lang 6 meter hoog en 2 meter dik.
De 9 keizers van de Nguyen dynastie, hun familie en concubines leefde hier van 1804 tot 1945 dus eigenlijk nog niet zolang geleden. Het gewone volk mocht er in die tijd niet binnen, daarom dat men het de verboden purperen stad noemt. Inmiddels geen probleem en wordt er ook nog dik aan verdient. Vrije hoge toegangsprijs volgens Vietnamese normen.

Net zoals met het andere culturele erfgoed van Vietnam, werd ook hier veel vernietigd tijdens de oorlogen met de Fransen en nadien de Amerikanen. Enkele van de minst beschadigde delen zijn gerestaureerd, met de rest zijn ze volop bezig. Er is nog heel.....veel werk aan de winkel.
Maar ondanks is er nog enorm veel pracht en praal te zien. Met een beetje fantasie kan je je een vrij goed beeld vormen van hoe het leven er aan het keizerlijke hof in die tijd aan toe ging.
We gingen binnen langs de prachtige Ngo Mon poort. Hier verscheen de keizer vaak bij belangrijke publieke gelegenheden.
Achter de poort loopt een brug over de lotusvijver naar het Thai Hoa paleis, waar de troon van de keizer staat. Hier werden belangrijke recepties en ceremonies gehouden. 
Achter het paleis lag de verboden stad, een citadel in een citadel, tot welke enkel de keizer, zijn vrouwen, concubines en zijn gevolg toegang hadden. We zagen de leeskamer van de keizer en de Dien Tho residentie van de keizersmoeders met een prachtig paviljoen en een waterlelievijver met mooie rotspartijen. 
Ook interessant was het To Mieu tempelcomplex met prachtige paviljoenen, 9 grote in brons keizerlijke urnes en de To Mieu tempel met 9 altaren ter ere van de keizers.
Wij lopen hier lang rond, en het zal in de toekomst alleen maar mooier worden.

Even een beschrijving van een Keizerlijke dag:
Tijdens de morgen ontving de Keizer zijn ministers, las en studeerde hij.
'S middags wordt er hem een maaltijd met tussen de 30 en 50 gerechten opgediend.
Daarna trok hij zich terug met een van zijn concubines, die masseerde zijn voeten en zong wat. ( de rest denken we er maar bij)
Daarna liet hij zich wat varen over de Parfum Rivier en ondertussen hadden zijn dienaren de zorgen om een lijst op te stellen van welke vrouwen die avond in aanmerking zouden komen om de nacht met hem door te brengen.
Ik zou medelijden krijgen met ons Filipe van Belgie moest hij dit doormaken.

Tijdens hun leven bouwden de 9 keizers zelf hun begraafplaats, deze 9 juweeltjes liggen buiten de stad. En dat wisten we al toen we buitenkwamen.
We werden meteen aangeklampt om tegen een veel te hoge prijs naar daar gebracht te worden.
Maar hoe gaan we dat nu aanpakken?
Plotseling stopt er een scooters en die doet ons een acceptabel voorstel en....weer met zijn 3 op pad.

Als eerste bezochten we de tombe van Tuc Duc.
Elke keizer ontwierp zijn eigen grafmonument en liet dat bouwen op een plaats die met de grootste zorgvuldigheid door waarzeggers was uitgekozen. De tomben waren meer dan alleen een graf. Er werden prachtige landschapstuinen met tempels, vijvers, beelden en paviljoenen gebouwd en het complex diende tijdens het leven van de keizers als ontspanningsoord samen met zijn honderden wettige echtgenotes en een nog groter aantal concubines trok hij zich hier vaak terug.
Trouwens wist je dat 40% van de inwoners van Vietnam de naam "Nguyen" hebben , is natuurlijk niet moeilijk met die honderden vrouwen en concubines van de Keizers.
Keizer Tu Duc begon met de bouw van het graf in 1864 en kosten noch moeite werden gespaard. Er waren meer dan 1000 dwangarbeiders bij de bouw betrokken.

Daarna reden we naar de tombe van Ming Mang.
Eveneens gelegen in een prachtige landschapstuin. Het bestond Uit meer dan 35 paleizen en paviljoenen.
We hadden nog graag enkele tombes bezocht, helaas liet de tijd dit niet toe.
Voldaan reden we terug naar het hotel.
Die avond gingen we weer eten met de Belgen. Het was een boeiende avond, ze hadden werkelijk de hele wereld gezien en waren 3 maanden onderweg.

S morgens wilden we met de bus naar Hoi Ann een rit van 4 uur maar door het Chinees Nieuwjaar was deze helaas vol geboekt. Dan maar met de trein, maar om niet gepakt en gezakt voor een uitverkochte trein te staan was de hotel manager zo vriendelijk om snel met zijn scooter kaartjes te gaan kopen in het station.
Zo spoorden we in een paar uurtjes naar onze volgende bestemming.


Hoi An is tijdens de Vietnam oorlogen gespaard gebleven van bombardementen. Het is een oud authentiek stadje met smalle straatjes met huizen uit de Chinese tijd. Het oude centrum is volledig autovrij en is bekend om zijn lampionnen die ‘s avonds worden ontstoken en een heel speciale warme sfeer geeft.
Zo gezellig!!!
Sinds 1999 behoort Hoi An tot het werelderfgoed van de Unesco. Je kan al raden dat de toeristen de weg naar hier hebben gevonden, ook al omdat het aan de Zuid Chinese zee ligt. De hotels reizen hier als paddestoelen uit de grond.
We zaten dan ook in een splinternieuw hotel, mooi maar niet erg sfeervol.
Het personeel was jong, super vriendelijk over enthousiast maar niet professioneel.
Hoi An is bekend voor de vele kleermakers, je zou bijna denken dat er voor iedere lampion een kleermaker is.
Paul en ik besloten dus om onmiddellijk op kleren jacht te gaan. Hij liet zich een maatpak aanmeten en de dag nadien kon hij gaan passen, en....het resultaat mag er zijn.
We waren zo onder de indruk dat we voor een 2de pak gingen, weliswaar bij een andere kleermaker, ook ik liet hier een blazertje en winterjas maken. Hier konden we al de zelfde avond gaan passen. We vonden het deze keer te ruim, hoewel de verkoopster vond van niet. Ze zei dat 'te gecentreerd' voor young man was, maar zijn wij niet de kopers? Dus werk aan de winkel en na aanpassingen kregen we te horen: "Now he is ready for the show".
Show? Misschien een job zoeken met zijn nieuwe outfit.
Mijn winterjas en blazer vielen wat tegen. Jammer, en het meesleuren zullen we er de komende weken maar bij nemen.
We hadden onze reis zo gepland dat we oudejaarsavond hier konden doorbrengen.
Chinees nieuwjaar 'Tet-feest' is het belangrijkste feest in Azië en een week op voorhand zijn al vele mensen vrij en heel Azië is op de dool. Velen zijn op weg naar familie, anderen op vakantie, ook velen expats nemen de gelegenheid wat te reizen. De winkels blijven een week dicht. Gezellig maar als toerist niet de ideale periode aangezien er veel bussen en treinen volgeboekt zijn.
Je ziet vele scooters rijden met op de bagagedrager mega groten bomen met kleine mandarijnen erin ( kumquat boom) of grote takken van de amandel- en perzikboom, waar bij bloei, kleine gele of roze bloemetjes verschijnen.
Overal zie je altaartjes voor de huizen waar wierookstokjes worden aangestoken en de gekste dingen worden geofferd, kippen, fruit, snoep, thee, drank etc....
Overal wordt er nep geld verbrand als offer naar de overledenen dat zij een goed leven hebben in het hiernamaals en voor de goden, in ruil voor geluk en voorspoed
Ook is het erg belangrijk wie de eerste gast is die op nieuwjaarsdag over de drempel komt, want die staat symbool voor het komende jaar.
Het vuurwerk met oudejaarsavond was mega groot; daar is het jaarlijks vuurwerk in Antwerpen niks tegen.
Voor de rest hebben we nog wat gefietst door de rijstvelden en gewoon genikst.
Het weer was ondertussen ook al beter.

Inmiddels zitten we weer op de luchthaven voor de vlucht naar Ho Chi Minh, deze had vertraging betreft technische problemen. Niet leuk om te horen maar grote troost we zijn veilig en wel aangekomen.
Reizen gaat niet altijd over rozen.
Lieve groetjes en tot snel.


  • 12 Februari 2016 - 18:16

    Linda Sijmons:

    Hallo Paul en Anita

    Onze globetrotters! Wat een belevenissen! Geniet ervan!

    Groetjes
    Linda

  • 12 Februari 2016 - 19:04

    Harrie:

    hallo

    wederom een mooi verhaal
    boeiend om te lezen , die wereld reizigers passen dan goed bij jullie
    nog een fijne tijd daar , en pas op jullie zelf

    groetjes

    Harrie

  • 13 Februari 2016 - 10:15

    Van Brussel Fred:

    Goedemorgen (voor jullie goede namiddag) Paul en Anita

    Heb net uw verslag gelezen en dit geeft mij een déja-vu gevoel!!! Fijn dat jullie het zo naar je zin hebben. Ps : Bert had zich in Hoi An ook een zijden kostuum laten maken (of het nog past weet ik niet).
    Geniet nog volop van de Indochinese schoonheid en tot ziens!!!

    mvg

    Fred

  • 13 Februari 2016 - 11:40

    Hilde Eskens:

    Di thisud Pheuxn (ik hoop dat het juist vertaald is!)

    Zo'n aparte wereld, ik geniet altijd van jullie verslagen!
    En wat het weer beteft, hier ist absoluut niet veel beter hoor, wij hebben ook nog maar pas de zon eens terug gezien!!

    Amuseer jullie
    grtjsX
    Hilde

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Verslag uit: Vietnam, Hội An

De parel van Indochina

Brussel-Hanoi

Opnieuw zijn we op pad en reden genoeg om aan een nieuw reisverhaal te beginnen.
De keuze lag deze keer bij Paul. Hij wou graag naar Azie maar waar?
Aangezien we natuur en cultuur belangrijk vinden en niet in het regenseizoen willen belanden kiezen we voor Vietnam.
De Vietnam oorlog is immers nog niet zolang geleden.
De beelden op tv gedurende mijn jeugd kan ik me nog herinneren.
We besluiten om ons reis te starten in Hanoi ( Noord Vietnam ) dit omwille het weer. Hier is het rond deze periode koud en regenachtig.
Van hier reizen we stapsgewijs naar Ho Chi Minh het vroegere Saigon.
Vanaf daar willen we via de Mekong naar Cambodja met als hoogtepunt van onze de reis, de tempel Angkor Watt.
Als je eenmaal de Machu Pichu hebt gezien dan ben je nieuwsgierig naar meer van die mysterieuze plaatsen vandaar..........
Als eindpunt Bangkok om de terugvlucht.

Zoals altijd brengt mijn broertje ons weer veilig en wel naar Zaventem.
We vliegen met Qatar airlines naar Doha om vanaf hier verder te vliegen naar Bangkok en met een heeeele lange tussenstop (6uur) aan te komen in Hanoi.

Het begint al goed voor ons zitten er een jong Vlaams-Vietnamees koppel met 2 super lieve kinderen die in Hanoi hun toekomst gaan uitbouwen.
Na een korte kennismaking stellen ze voor om ons rond te leiden in Hanoi.
Klinkt goed!
Ze hadden ongelooflijk veel bagage bij en omdat het te duur was om deze allemaal als ruim bagage in te checken besloten ze om deze mee in het vliegtuig te nemen. Na wat heen en weer gebabbel vroegen ze of wij ze wilden helpen met het dragen van bagage.
Als brave burgers stemden we hierin toe.
Dus Paul en ik kwamen als muilezels uit het vliegtuig, terwijl we zelf bang waren om een truitje meer mee te nemen.
Alles verliep goed tot ze bij de laatste stop in Bangkok ; waar ze ons vroegen om te tekenen dat wij eigenaar waren van de bagage.
We lieten verstaan dat we hier niet mee instemden en jammer genoeg begrepen ze onze houding niet. Resultaat de vriendschap was onmiddellijk over, erg jammer.
Hebben we trouwens al niet genoeg films over dit onderWerp gezien?

Doodmoe kwamen we na 30 uur in Hanoi aan.
Snel visum regelen, taxi zoeken en naar hotel.
Het was koud en regenachtig niet de ideale omstandigheden maar hier wisten we van.

Ons hotel lag midden in de oude Chinese wijk en was mooi en zuiver.
Een meevaller!

Hanoi beschrijven is moeilijk, heel moeilijk, dat moet je letterlijk beleven.
Het is hier een ongelooflijke georganiseerde chaos. Honderden, duizenden motors, scooters, fietsers, riksja's , taxi's scheren hier over de weg.
Dan heb je ook nog de vrouwen met een stok over hun schouder met voor en achter manden waarin hun koopwaar ligt en die huppelend verder lopen.
Oversteken is hier ook geen lachertje....kijken, doorlopen en zeker niet twijfelen anders ben je eraan voor de moeite.

Het leven speelt zich hier volledig op straat af.
De trottoirs zijn letterlijk bezaaid met kookstellen, kleine camping vuurtjes en mini plastiek krukjes, de 1 maakt soep, de ander noedels, rijst gerechten, loempia's, wokt groenten, koffie met yoghurt, thee werkelijk van alles.
Streetfood van Hanoi is hot, zelfs bij toeristen, toch wij passen hiervoor.
Je ziet hier de kappers op straat, zelfs vrouwen laten op straat hun haren verven.
Het leven speelt zich hier volledig op straat af.

We bezochten de vele bezienswaardigheden.
De uitsteker was de tempel van de literatuur, een bouwwerk uit het jaar 1070 wat dienst deed als opleidingscentrum voor de mandarijnen.
We bezochten het Ho Chi Minh-museum, het mausoleum waar Ho Chi Minh gebalsemd is, een groot statisch complex omgeven door een even groot plein. Het doet denken aan de tijd van het communisme.
Verder....Het presidentieel paleis, Hoan Kiem meer, de 36 straatjes met elk hun eigen handel, het ene met zijde, het andere met knopen en ritsen, het andere met ijzerwaren, goud, straatje met altaartjes, lampionnen, straatjes met enkel papierwaren, oude elektronica etc...

Paul had deze keer alles voorbereid, heerlijk verstand op nul en volgen.

Kort gezegd:
Hanoi is niet the place to be, maar het laat alleszins een diepe indruk achter.
Als je hier reden zou hebben om te huilen is het van emotie over de vriendelijkheid van de mensen.
Het gezegde : Je krijgt wat je geeft, ervaren we hier werkelijk, je hebt hier geen enkel punt om je op te winden tussen al deze lieve mensen.

Vanuit Hanoi maken we een daguitstap naar Halong Bay. Deze mooie baai is gelegen in de golf van Tonkin en is omringt door een Karstgebergte. Staat ook op Unesco werelderfgoed. We maakten hier een boottocht. Je ziet hier nog veel van die oude Chinese schepen met mooie rode zeilen. De rotsen steken op vele plaatsen torenhoog boven het water uit.
We bezochten ook een grot zeker 3x de Sacre Coeur.
Jammer genoeg was het deprimerend weer, alles leek mysterieus hoewel bij een zonnige dag had het er veel mooier uitgezien.

Op dit ogenblik zitten we in de nachttrein naar Sapa, helemaal in het noorden vlak bij de Chinese grens.
Hier gaan we een trekking doen.
Meer nieuws volgt.
Ene dikke knuffel van Paul en mij.

Recente Reisverslagen:

23 Februari 2016

Huilend door Angkor Wat!

20 Februari 2016

Verrassend Ho Chi Minh!

12 Februari 2016

Happy New-Year!

06 Februari 2016

Good morning vietnam!

01 Februari 2016

De parel van Indochina!
Paul-Anita

Eindelijk is het zo ver, we gaan er aan beginnen; Een lang verwachte droom; Peru, Bolivie, Chili, Argentinie

Actief sinds 04 Sept. 2011
Verslag gelezen: 353
Totaal aantal bezoekers 27667

Voorgaande reizen:

21 Augustus 2024 - 21 Augustus 2024

Pelgrimeren deel 2 en 3

26 Januari 2016 - 27 Februari 2016

De parel van Indochina

01 November 2014 - 29 November 2014

Afrika, Hoe ben je, hoe ruik je, hoe voel je?

10 Oktober 2012 - 11 November 2012

eindelijk

14 September 2011 - 20 Oktober 2011

Zuid-Amerika

Landen bezocht: