Verrassend Ho Chi Minh!

Hallo allemaal, het is weer even geleden dat we iets lieten horen.
Maar we hebben het ook zo ...... druk, de dagen vliegen om.
We waren gebleven bij Ho Chi Minh. (Saigon)
Ho Chi Minh-Stad was de Amerikaanse legerbasis tijdens de Vietnamoorlog, toen zij nog Saigon heette
De stad is in 1976 vernoemd naar de vroegere leider van noord Vietnam, de heer Ho Chi Minh.
Aan het eind van de Vietnam oorlog veroverde hij deze stad en bracht hij het land weer bij elkaar. Daarom ook vaak genoemd als de vrije stad ook overal prijkt zijn foto met zijn vriendelijk gezicht.
25 jaar was hij president en nu 40 jaar na zijn dood wordt hij op handen gedragen en gezien als het symbool van de vrijheid.

Bij aankomst op de luchthaven viel het ons ook meteen op dat dit een moderne stad was. Torenhoge kantoorgebouwen, koloniale huizen in Franse stijl, moderne restaurants, vele nachtclubs en brede avenues.
Sjieke hotels met de sjiekste boetiek, Louis Vuiton, Prada, Gucci, Dior alles voor de rijken der aarde is hier aanwezig .
Maar ook ......9 miljoen mensen en 7 miljoen scooters, ook op iedere straathoek weer 10 tallen kookvuurtjes waar je in een mum van tijd een 7 gangen diner kan verorberen, doch laat ze maar lekker slurpen aan hun noedelsoep. Wij genieten wel op een kosjere manier van het lekkere eten hier.


Paul leidde me als een volleerde gids door deze verassende stad.
Hij vond de avenue in district 1 zelfs mooier als La Defense in Parijs.

We boekten hier een uitstap naar de Cu Chi tunnels.
Oorspronkelijke werden de tunnels gebouwd als verdediging tegen de Fransen door de Vietming.
Maar tijdens de lange oorlog met de Amerikanen verstopte de Vietcong zich in de jungle. Wanneer de Amerikanen begonnen met chemische middelen verstopten ze zich in deze benauwende tunnels. Om van hieruit aanvallen voor te bereiden en te plegen.
We kregen eerst een introductie video en dan begonnen we met het bezoeken van de tunnels.
De tunnels zijn 250 km lang, ze bestaan uit drie verdiepingen zelfs tot 9 meter diep.
Er waren ziekenzalen, eetzalen, vergaderzalen er werden wapens, kleding, schoenen gemaakt etc....
We gingen naar binnen door een smal gat verstopt onder bladeren en kwamen bukkend al snel in een eerste gang terecht. Blij dat we klein van gestalte zijn. Het is pikdonker en erg benauwd in de tunnels, de leefomstandigheden waren slecht, maar iedere keer deden ze de Amerikanen verbazen na het plegen van een aanval en om dan weer onmiddellijk te verdwijnen. We zagen verschillende soorten primitieve maar doordachte vallen. Clevere mannetjes die Vietnamezen om dit zo op de zetten onder de voeten van de vijand.



Van HCM boekten we de bus naar de Can Tho midden in de Mekong Delta.
De dag tevoren had ik een hotel geboekt en bij aankomst bleek het pas geopend. We werden bijna als koningen onthaald wat ons snel deed beslissen een nacht extra te boeken en even rust te houden want ondertussen had ik een ferme bronchitis opgedaan.
Can Tho heeft een schitterende boulevard met feeërieke verlichting. De prachtigste creatie waren hier te zien, gecreëerd met alle soorten en kleuren van kerstlampjes.
Als we 's avonds over de boulevard flaneren zien we allemaal mooie uitgedoste dames en kindjes in de mooiste kleding. Het lijkt of ze pas hun communie hebben gevierd.
Het leven is hier aangenaam.
Het weer is prachtig zelfs een beetje ( sorry voor jullie ) te warm.
Weer boekten we een tour naar de floating market.
We worden voor dag en dauw opgehaald en in een klein bootje met privé kapitein en gids door de drijvende markt gemanoeuvreerd. We vaarden langs grote, oude, roestige schepen met duizenden meloenen, ananassen, mango, aardappelen etc....aan boord.
Particulieren met kleine bootjes komen hier hun waren in doen. Dit is de plek waar ze hun handel verkopen, dit is de grootste drijvende markt van Cay Rang en van de hele Mekong delta. We varen nog 2 uurtjes verder en bezichtigen een kleinere drijvende markt. Hier proefden we wat fruit en bijna geradbraakt stapten we enkele uren later uit om een rijstfabriekje te bezoeken en te zien hoe ze noedels en rijstpapier maken.

De lieve dame in ons hotel boekte de bus tickets naar Chau Doc en om 5 uur in de ochtend zouden ze ons oppikken om de bus van 5.30 te nemen.
Maar hier ging het fout, om 5.20 nog niemand te zien. No probleem madame, just 5 minuten from here!
Ja wat!!! Bus vertrokken!
De avond voordien nam ik nog een foto van die lieve onschuldige dame en zei tegen Paul van: Wanneer ik me thuis eens down voel kijk ik eens naar haar foto en dat zal me direct opfleuren. Moest je, je ooit eens een voorstelling van een engel hebt gemaakt, nu ik heb er een gezien!
Jammer van de bus! Maar geen haatgevoelens hier.
Uiteindelijk kropen we in een minibus die om het kwartier stopten om volk op te pikken en raakte we stilaan maar totaal gestrest in Chau Doc.
Jonge jonge wat is reizen toch soms een zooi!
Aangekomen in Chau Doc leerden we op het busstation weer een leuk Nederlands stel kennen, ze zagen direct onze ontgoocheling en haalden ons er snel bovenop.
We hadden hier het mooiste hotel van het dorp geboekt en gelukkig verbleven zij hier ook. Meteen besloten we om weer een extra nacht bij te boeken en brachten samen 2 leuke dagen aan het zwembad door. Want dit was echt wel een goor, vies vuil stadje.
Waar op de menukaart rat, kikker, vleermuis stond. Brrr.......lang leve de vegetariër!
Mijn hoesten werd steeds erger en een dokter was welgekomen.
Ik informeerde bij het hotel of er ergens een goede dokter zat, want ook zij keken me met grote ogen aan als ik weer eens een concert van hoestbuien gaf.
Ziek voelde ik me niet echt enkel dat hoesten nam toch veel energie weg.
Nog geen 5 minuten later stond er een knap, klein, vriendelijk dokterke naast me, die op professionele manier me onderzocht.
Het verdict: Een flinke bronchitis!
Hij gaf me, lees goed: 12 pillen waarvan ik er om de 4 uur 4 van moest nemen. Dus vandaag pillendag.....

De Nederlanders gingen een week luieriken op een eilandje voor de kust van Vietnam en wij trekken morgen via de Mekong naar Cambodja.

Op naar ons volgend avontuur!!!