Bos, zand en gravel

Gisteren na een redelijke nacht en redelijk ontbijt om 9 uur op de fiets. De start van grotendeels deel 1 van de Benjaminse: Basel- Firenze. Alhoewel ik enkele aanpassingen heb gedaan en tot in Chur de Rhein-route volg.

De R2 gaat grotendeels parallel met de Rijn tot in Andermat waar ze ontspringt uit een klein meertje.

Mijn dag begon met grote ergernis. Ik kwam tot de conclusie dat ik een lege brillen doos in mijn bagage had gestopt. waarin normaal mijn nieuwe sportzonnebril met leesgedeelte in moest zitten. Shit!

Gelukkig had ik nog een reserve bij.

Mijn buddy, ik heb ze maar Romy genoemd een mooi plaatsje gegeven op de fiets en hopsaké weg zijn we.

Bazel uitfietsen ging goed, maar wat wil je met 3 gpsen, Garmin, Samsung en mijn IPhone.

Het eerste deel was veel industrie en woonwijken, daarna liep het pad gelijk met de Rijn hoewel ik niet verwachte dat het zo heuvelachtig was.

Over het algemeen vrij rustig en weinig fietsers. De R2 stuurt me over stoffige bospaden en een 20 km gravelwegen. De schrik voor plat rijden zat er dik in.

Het hongergevoel begon ook te komen dan maar een winkel opzoeken, wat met een fiets gepakt vol bagage?

Lekker brutaal en de fiets mee de winkel in. Banaan, perzik, yoghurt een energiedrank en we kunnen weer verder.

Na 92 km kom ik in het hotel te Lauchringen aan.

We zijn weer even terug in Duitsland want je slingert hier constant tussen Duitsland en Zwitserland. Zoll!

Hier ontmoet ik meteen een Duits koppel welke ik onderweg op een bankje zag zitten eten.

Na het eten en zoals de meeste mensen wel weten krijg je hier niet 1 maar 2 schnitzels op je bord krijgt, kreeg ik de vraag om samen wat te drinken en ieder vertelde hun reisdoel. Toch maar op tijd naar mijn kamer om wat te lezen en te schrijven opdat we morgen op tijd op pad kunnen.

Ik kijk ernaar uit.