Soms zit het even tegen.

Ik was nog aan het twijfelen of ik in mijn mooie glampingtent een 2de nacht zou blijven. Maar er liep een brug van de autostrade boven en dat had ik geweten.

Christel, de Nederlandse mevrouw, stuurt een appje of ik niet naar Bergamo kom om daar gezellig te gaan eten. Het is op mijn route en twijfels om hier te blijven zijn onmiddellijk weg. Om 13 uur spring ik op mijn fiets en hup snel naar Bergamo ( 55km ) stelt al niet meer zoveel voor. Het pad loopt langs de rivier de Addo,lieflijk landschap maar de weg is zo slecht dat genieten achteraan hinkt. Ondertussen heb ik al begrepen dat de Italianen de fietspaden niet hebben uitgevonden.

Het is een wir war van paden die plots zomaar stoppen en hup weer rechtsomkeer maken. Dat ik op het heetst van de dag vertrok, heb ik geweten bij 39 graden.

Tenslotte nog een klim van 13% geloof me dat is heel veel.

Ik fietste Bergamo Alta binnen steil omhoog maar mooi.

‘s avonds alvorens het eten nog even door de straatjes van Bergamo Alta gedwaald en de stadis een citytrip waardig.

Christel en ik hebben een gezellige avond gehad met lekker eten en uitstekende wijn.

Maar de nacht….

Aan de kamer was niks op aan te merken: die was nieuw, mooi en zuiver maar om 3 uur in de nacht komen er 3 jongeren binnen die ontzettend kabaal maken: zingen, muziek, etc…

Wat doe je dan als vrouw alleen?

Mijn hart klopte er bijna uit van de angst. Je begint van alles te denken. Zo erg dat ik de telefoon van de politie al had op gezocht. Ik heb om 5.30 mijn valiezen stilletjes klaar gemaakt en om 6.30 zat ik al op mijn fiets richting Gardameer, een tocht van 100 km. De rit was weer op zijn Italiaans….gaat dat zo nog 750 km zijn?

4,5 km voor ik in het hotel aankom begeeft mijn fiets het, hij trekt niet meer op.

Zou het de batterij zijn?

100 meter ervoor zag ik een manège, ik ben daar maar even gaan vragen om te laden.

Grote poort met slot en grendel, jonge mannen die in en uit het zwembad ploffen. Een jonge vrouw komt open doen en ze gaat even vragen of het mag.

Ze waarschuwt me meteen dat ik mijn fiets niet alleen mag laten want het zijn ex-gedetineerden die van alles kunnen gebruiken.

Dat ook nog…. even heb ik er genoeg.