Bij Heidi in die bergen.

Na uitgebreid afscheid te hebben genomen van deze lieve dame, heeft ze me ook nog Eiswürfel meegegeven voor in mijn thermo drinkbus. Eentje naar mijn hart.

Laat het avontuur maar beginnen.ik trap al vroeg Romanshorn binnen en fietsen verder langs een oneindige blauwe vlakte “De Bodensee” met overal spartelende mensen in het verfrissende water.

Wat verlang ik daar ook naar, maar de tijd?

Rorschach is dichtbij. Een badplaats aan het meer, met barok-gebouwen, een oud badhuis op palen en een promenade met vele terrasjes en zoals de laatste jaren de foodtrucks

Ik geniet!

Daarna gaat het richting het hooggebergte, hier verheug ik me op, even steek ik nog de grens over naar Oostenrijk om daar tegen een betere prijs wat te drinken.

Al trappend, onder een stralende zon en een temperatuur van 29 graden, gaat het richting Buchs.

Breed, mintgroen met grote kiezel- en zandbanken, zo zien we hier de Rijn. “wunderschön “

maar links van me hoor ik een snelweg zeuren.

In de verte zie ik Liechtenstein en even twijfel ik om binnen te rijden en vraag aan een toevallige passant of het de moeite is.

“Ja, das muss man unbedingt sehn “

Maar een ijsje lokte me meer dan dat dwergstaatje.

Buiten dat mijn ijsje me goed heeft gesmaakt is misschien Pelt unbedingt mooier.

Ik kijk even op mijn gps en zie dat ik nog 23 km moet rijden pfff… heb er ondertussen al 101 op de teller. Doodmoe en overhitkom ik aan in Maienfeld.

Dit dorp heeft symbool gestaan voor Heidi hier bevindt zich het originele Heidi-huis. “Graubunden”

Ik ben nu wel echt in het Zwitserland van bergen, koebellen, Alpenweiden en natuurlijk Heidi.

Mijn jeugd komt voorbij, wat heb ik indertijd genoten van Heidi en Klara.

Meteen denk ik aan de mevrouw vanmorgen van de B[e-38]B.

Ze was opgegroeid hier in de regio en liet horen dat ze het zo miste.

Dit is mijn ding en wat zou ik hier graag enkele dagen blijven maar de weg is nog lang

Welterusten!